دلم گرفته باز می خوام بهار و نقاشی کنم / مداد آبی ور دارم گلا رو آپاشی کنم

مداد سبز و ور دارم باز به درختا جون بدم / باد و چه جوری بکشم شاخه هارو تکون بدم

جنگل و دریا بکشم کویر و صحرا بکشم / من با همین چند تا مداد می خوام یه دنیا بکشم

تو دنیایی که میکشم آدما مهربون ترن / ستاره توی سینه هاست چون دلا آسمون ترن

تو دنیایی که میکشم هیچ دلی دلتنگ نمیشه / انقد واسش گل میکشم که هیچ موقع جنگ نمیشه


متنت منو یاد این شعر انداخت که البته کودکانست

ارسال شده از دوست خوبم : نوا