چه عرض کنم که دیگر...

فرصت " اندیشیدن " را به فضایی با تجمل و فریبنده تبدیل کرده اند

و باحال و روحی خسته ، پی عوامل پوچ و خطر ساز به فنا داده اند

بیاییم در نوشتن برگهای تاریخ عمر ، با درخشش نور محبت و مهرورزی

در مبنای وجود هرکه را که دوستش میداریم به زیبایی صداقت بیاراییم .

تا زمانی که زنده ایم باری از دوش برداریم

با حیله و تمسخر افکار را نرنجانیم

با جهل و یکدندگی به هر طرفی که باد می وزید ، سو نگیریم

و آیا اطمینانی هست که در طوفانش گرفتار نشویم

انسانی با رفتار چهار پایان به جایی نخواهد رسید و خلاصی از آن فقط با اندیشیدن در اصلاح افکار و اعمال خود که می تواند اوج آرامش روحی را با بنیان زندگی اش پیوند زند و به عنوان یک انسان بدون افراط و تفریط به زیستنش جانی تازه بخشد .

فی امان الله